Yapılandırıcı Öğrenme Kuramı

Öğrenme-öğretme sürecinin doğasını açıklamak için son yıllarda ortaya atılan ve en çok savunulan
kuramlardan birisi de yapılandırıcı öğrenme kuramıdır. Bu kuram, öğrenenlerin bilgiyi nasıl
öğrendiklerine dayalı olarak gelişmeye başlamasına rağmen zamanla, öğrenenlerin bilgiyi nasıl
yapılandırdıklarına ilişkin bir yaklaşım hâline dönüşmüştür. Yapılandırıcı öğrenme kuramında
bilginin tekrarı değil, bilginin transferi ve yeniden yapılandırılması söz konusudur. Bu kuramda
öğrenenler, bilgiyi olduğu gibi kabul etmezler. Sadece okumak ve dinlemek yerine, tartışarak,
fikirlerini savunarak, hipotez kurarak, sorgulayarak ve fikirlerini paylaşarak öğrenme sürecine
etkin olarak katılırlar. Böylelikle, yapılandırıcı öğrenme kuramında öğrenci, bilgiyi pasif olarak
edinmekten ziyade aktif bir role sahiptir. Önemli olan, öğrencinin bilgiden nasıl bir anlam
çıkardığıdır. Bu nedenle yapılandırıcı yaklaşımda, merkezde öğrenci vardır. Öğretim, yöntem ve
teknikleri yönünden temelde bilişsel bir yaklaşıma sahip olan yapılandırıcı öğrenme kuramı,
öğrenenlerin önceden yapılanmış bilgi ve deneyimlerini kullanarak yeni karşılaştıkları durumlara
anlam verdikleri, yeni bilgileri, var olanlarla bütünleştirdikleri bir süreçtir. Böylelikle, öğrenciler,
öğrenme sürecinde aktif ve özerk olurlar. Kendi kendilerine karar verebilirler. Öğrenmek için
isteklidirler ve bilgi, kendileri tarafından inşa edilir.
Yapılandırıcı öğrenme kuramının beş temel ilkesi şu şekilde özetlenebilir:
1. Konuyu öğrencilerin ilgisini çekebilecek şekilde planlamak
2. Öğrenmeyi, önce detay bilgileri inceleyerek değil en genel kavramlarla yapılandırmak
3. Öğrencilerin, fikirlerini açıklamalarına fırsat vererek ve onları dinleyerek bireysel görüşlerini
ortaya çıkarmak ve bu görüşlere değer vermek
4. Öğrencilerin görüş ve düşüncelerine göre eğitim programlarını değiştirmek
5. Öğrenmelerin değerlendirilmesini kesintisiz bir süreç olarak görmek.



KAYNAK: http://bep.meb.gov.tr